زمانیکه تونستیم خودمون رو قانع کنیم که تغییر لازمه و قدمی در این جهت برداشتیم، می‌توانیم بگوییم وارد این مسیر شدیم. مسیری پر از پیچ‌وخم، ابهام، عدم‌اطمینان و خیلی چیزهای دیگر …

قبلاً بهتان گفتم که چه چیزهایی تغییر روسخت می کنه و ما کاری نمی‌کنیم … فاز دوم تغییر به مسیر ما برمی گرده اینکه چقدر این مسیر می‌تواند آشفته‌بازار باشد، لحظه‌های زیادی می‌رسد که ما به فکر جازدن و ادامه‌ندادن میفتیم و فاز سوم تغییر رو فراموش می‌کنیم.

بدون گذر از مسیر تغییر

پروسه­ی تلاش و شکست خوردن برای تغییر کردن، چیزیست که روح ما رو نابود می‌کند. ما یاد گرفتیم و باور داریم که اگر فقط به‌اندازه‌ی کافی سخت تلاش کنیم و اراده‌ی آهنین داشته باشیم، باید بتوانیم تغییر کنیم . وقتی ما در تغییرکردن شکست می‌خوریم ، ما شروع می‌کنیم به شک به توانایی‌ها و شخصیتمان ، و ما با این کار به عزت‌نفسمان خدشه وارد و ضعیفش می‌کنیم.

انتظارات غیرواقع‌بینانه‌ای که از مغزمان داریم نه‌تنها برای رابطمان با خودمان ضرر دارد؛ بلکه باعث به‌وجودآمدن استرسی مضاعف می‌شود و همین ، کار را برای تغییری واقعی و همیشگی سخت‌تر می‌کند. بنابراین یادگرفتن انتظار واقع‌بینانه از مغزمان و داشتن راه‌حل‌های کاربردی برای تغییر ، می‌تواند این چرخه و دور باطل رو از بین ببرد.

فاز سوم تغییر

برای اجرای تغییرات همیشگی ما نیاز داریم تعارض بین قسمت‌های مختلف مغزمان رو مدیریت کنیم . ما می‌توانیم قسمت‌های مختلف مغز رو طبق گسترش انقلابمان ، در سه گروه جای بدیم : مغز خزنده ، مغز پستاندار، مغز جدید.

مغز خزنده نقش‌های خودکار مثل نفس‌کشیدن ، ضربان قلب و هضم غذا را به عهده دارد. مغز پستاندار اعمال ما رو به‌صورت خودکار در میاورد – ساخت عادات ،  مهارت‌های فیزیکی و به‌یادآوردن رویدادهای گذشته – و مطمئن می‌شود که ما در محیط زندگی‌مان بقا پیدا می‌کنیم و زنده میمونیم. مغز اصلی یا جدید کارآمدترین بخش از ین سه گروه است و به ما کمک می‌کند تا دنیای پیرامونمان را حس کنیم ، یادگیریم و شخصیت‌های فردی خاص داشته باسیم و فکر هامون انتزاعی باشد و با دیگران همدردی کنیم.

در موقعیت‌هایی که تهدید یا عدم‌اطمینان وجود دارد ، مغز خزنده احساساتی که ما از آن متنفریم مثل خشم ، حسادت ، ترس و اضطراب رو می‌سازد. هدف مغز خزنده در این موقعیت‌ها دورنگه داشتن و حفاظت از ما در برابر موقعیت‌های تهدیدکننده و نامطمئن هست.  این قسمت از مغز ما رو غیرمنطقی می‌کند و نمی‌گذارد به‌صورت منطقی یک موقعیت رو ارزیابی کنیم و مغز جدیدمان در این موقعیت‌ها خاموش می‌شود.

هر سه مغز باهم

برای اینکه بهترین تصمیمات رو بگیریم ، روابط غنی داشته باشیم و تغییری همیشگی در زندگی‌مان بسازیم ، لازمه سه تا چیز برای مغزمان فراهم کنیم :

انرژی کافی برای مغز جدید (مخصوصاً برای قسمت جلویی مغز که به آن PFC  می‌گویند) ، برای مغز خزنده امنیت و تکرار کافی برای ساخت مسیرهای عصبی جدید و قوی.

شبکه‌های جدید

برای ساخت شبکه‌های جدید لازمه رفتارهای جدید و الگوهای احساسی جدی و رابطه‌های پویاتری ایجاد کنیم. برای ساخت این شبکه‌ها ما نیاز به انرژی کافی ، خواب کافی ، تعادل شیمیایی سالم مغزی ، استرس کم ، و از همه مهم‌تر احساس امنیت داریم . برای قوی کردن این شبکه‌ها ما نیاز داریم تا رفتار/الگوهای جدید رو به طور متناوب تکرار کنیم .

اگر بخواهیم جایگزینی برای رفتارهای ناخواسته داشته باشیم ، باید بگردیم و بدانیم که این رفتارها چه هستند و چه چیزهایی از آنها می‌گیریم و راه‌های بهتری برای رفع این نیازهای مهم پیدا کنیم.